خطر ابتلا به فلوروزیس
تنها خطر علمی اثبات شده از مصرف فلوراید ، ایجاد فلوروز است که ممکن است با مصرف فلوراید در حین رشد دندان و استخوان ایجاد شود. فلوئوروز دندانهای دائمی هنگامی رخ می دهد که فلوراید به مقدار کافی برای مدت زمان کافی در مدت معدنی مینای دندان کشته شود.
این خطر در کودکان کمتر از ۸ سال وجود دارد ، و مستعدترین دوره برای فلوروزای ماژور دائمی فک بالا بین ۱۵ تا ۳۰ ماهگی است. فلوروز هم تحت تأثیر دوز و هم فراوانی قرار گرفتن در معرض فلوراید در حین رشد دندان است. شواهد اخیر همچنین حاکی از آن است که حساسیت یا مقاومت فرد در برابر فلوروز شامل یک مؤلفه ژنتیکی است.
بعد از ۸ سالگی ، دیگر خطر ابتلا به فلوئوروز (به جز مولر سوم) وجود ندارد ، زیرا مینای دندان دائمی کاملاً معدنی شده است. اکثریت قریب به اتفاق فلوروز مینای دندان خفیف یا بسیار خفیف است و با ناهمواری های کوچک سفید یا مناطق مات که به راحتی قابل مشاهده برای مشاهده کننده گاه به گاه نیست مشخص می شود.
اگرچه این نوع فلوروز نتیجه بالینی ندارد ، اما فلوئوروز مینای دندان در طی دو دهه اخیر در فرکانس در حال افزایش است تا در حدود ۴۱٪ در بین نوجوانان افزایش یابد زیرا منابع فلوراید به شکلهای متنوعی در دسترس هستند.
فلوروز دندان چیست؟
فلوروز دندانی تغییر در ظاهر سطح مینای دندان است. شایع ترین انواع آنها بر عملکرد دندان تأثیر نمی گذارد و باعث ایجاد درد نمی شود.
بیشتر فلوئوروز دندان یا بسیار خفیف یا خفیف است. اشکال خفیف فلوروز به عنوان نشانگرهای سفید و توری بر روی مینای دندان ظاهر می شود و دیدن آن با چشم غیرمشخص دشوار است.
موارد کمتری از فلوئوروز به عنوان متوسط طبقه بندی می شوند. فلوروز متوسط به نظر می رسد مانند خفیف اما بیشتر دندان را در بر می گیرد.
در موارد نادر ، فلوئوروز به عنوان شدید توصیف می شود. هنگامی که فلوئوروز شدید باشد ، مینا ممکن است دارای لکه های پوستی و قهوه ای باشد.
بیشتر بخوانید : چه زمانی مصرف فلوراید ضروری است ؟