عوارض دندانپزشکی مکیدن انگشت شست در کودکان چیست؟

عادت مکیدن انگشت شست توسط کودک یکی از نگرانی‌های عمده‌ی والدین است. بعد از امتحان کردن هر روشی در خانه از جمله استفاده از مواد بدمزه روی انگشت و روش تشویقی و سیستم پاداش، اغلب به والدین گفته میشود که از پلاک‌های عادت‌شکن در دهان کودک خود استفاده کنند. این عادت‌شکن‌ها به صورت پیچ در پیچ هستند. این وسایل به این دلیل پیشنهاد می‌شود که متخصص دندانپزشک کودک از اثرات مضر مکیدن طولانی مدت انگشتان بر رشد دهان و نحوه‌ی‌ حرف زدن آگاهی دارند.

در صورتی که سن فرزندتان بیشتر از ۳ سال است و همچنان انگشت خود را می‌مکد نگران نباشید. حتی در مواردی که مقداری آسیب نیز ایجاد شده باشد، درمان‌هایی جهت بازگرداندن دندان‌ها و فک به محل اصلی خود وجود دارد.

عادت مکیدن انگشت در کودکان طبیعی است؟

نوزادان بطور غریزی دارای رفلکس مکیدن هستند و استفاده از پستانک نیز با کاهش خطر سندروم مرگ ناگهانی نوزاد مرتبط است بنابراین مکیدن انگشت در کودکان در واقع در ماه‌های اول زندگی می‌تواند یک امر طبیعی باشد. علاوه بر این در زمان‌هایی که نوزاد در حال مکیدن پستانک یا انگشت خود نیست، در حال شیر خوردن یا مکیدن بطری شیر و یا فرو بردن هر چیزی که به دستش می‌رسد به داخل دهان خود است. بنابراین تنها کاری که می‌توانند انجام دهند همین است. با این حال در صورتی که عادت مکیدن انگشت یا پستانک طولانی شود، تبدیل به یک مشکل می‌گردد.

محدودیت سنی برای مکیدن انگشت:

کودکان در واقع انگشتان خود را زمانی که در رحم مادر هستند می‌مکند. این عمل برای آنها آرامش‌بخش بوده و بعد از اینکه به دنیا می‌آیند این کار موجب می‌شود که احساس امنیت داشته باشند. مکیدن انگشت و استفاده از پستانک در ابتدا کاملاً عادی است و اکثر کودکان بین سنین دو تا چهار سالگی این عادت را قطع می‌کنند. متخصصان اطفال توصیه‌های مختلفی دارند اما بسیاری از آنها پیشنهاد می‌کنند که کودک باید مکیدن انگشت یا پستانک را تا سن دو سالگی قطع کند یا حداقل آن را محدود کند.

قطعا جدا کردن کودک از پستانک بسیار آسان‌تر از جدا کردن او از انگشت می‌باشد. خواستن از یک کودک نوپا برای توقف مکیدن انگشت خود که بسیار به آن وابسته است نیاز به ممارست زیادی دارد. قبل از ۴ سالگی مکیدن انگشت و پستانک تاثیری بر دندان‌های کودک شما نخواهد داشت.

.

برای جلوگیری از انگشت مکیدن کودک چه باید کرد؟

پیش از هر چیز باید بدانید این مشکل شایعی است و نباید دلواپس آن باشید. والدین زیادی درگیر این مشکل میباشند. برای ترک عادت مکیدن انگشت و پستانک، راهکارهای موثر و مفیدی وجود دارد که در اینجا با برخی از آنها میپردازیم:

• دفعات انگشت مکیدن کودک را محدود کنید. در ابتدا محدودیت باید در برخی شرایط مشخص به وجود بیاید، مثلاً هنگامی که کودک مشغول بازی است نباید انگشت خود را بمکد‌. مواجه شدن با این محدودیت‌ها او را آماده ترک عادت می کند.
• بررسی کنید ببینید چه چیزهایی باعث تحریک این رفتار می شوند، معمولاً کودک در واکنش به استرس و اضطراب اقدام به مکیدن انگشت یا پستانک می کند. این موقعیتها را پیدا کنید و به حداقل برسانید.
• هنگامی که کودک اضطراب دارد چیز دیگری را جایگزین انگشت مکیدن کنید. باید ببینید چه چیزهایی برای او موثر است مثلاً ممکن است در آغوش گرفتن کودک و گفتن حرف های امیدوار کننده در شرایطی که تحت استرس قرار دارد، او را آرام کند یا مثلاً میتوانید عروسکی که دوست دارد به او بدهید که در آغوش بگیرد.
• به کودک کمک کنید بیشتر نسبت به رفتارهای خود آگاهی پیدا کند. در بسیاری از مواقع کودک حتی متوجه مکیدن انگشت خود نیست. او را متوجه کنید تا به تدریج با خود آگاهی از مواقعی که انگشت میمکد، این عادت را کنار بگذارد.
• کودکان را به دلیل پیشرفت هایش تشویق کنید و پاداش بدهید. هر بار که پیشرفتی در کودک می بینید حتماً به او اطلاع بدهید و با چیزی مثل ستاره، استیکر یا جوایز ساده دیگر تشویقش کنید.

تأثیر طولانی مدت مکیدن انگشت توسط کودکان:

کودکان بزرگتر که عادت به مکیدن انگشت شست خود را ادامه می دهند، ممکن است عوارض جدی را تجربه کنند که نیاز به درمان ارتودنسی یا جراحی ترمیمی دارد. در نتیجه استفاده طولانی مدت از مکیدن انگشت شست یا پستانک، مشکلات زیر برای کودکان پیش خواهد آمد:

• عدم تراز دندان ها:

هنگامی که کودکان انگشت شست یا پستانک خود را مک می‌زنند، فشار ناشی از این مکش روی دندان ها ممکن است باعث هدایت شدن لبه دندان ها رو به بیرون شود.

• مال اکلوژن:

یکی از شایع ترین عواقب مکیدن انگشت شست در کودکان بروز مشکلات در بایت است. به این وضعیت مال اکلوژن گفته میشود. کودکانی که از ۳ سالگی انگشتان دست، پا یا پستانک خود را مک میزنند، شروع به ایجاد مال اکلوژن هایی مثل اوربایت یا اپن بایت میکنند.

هر دو این ناهنجاری های مربوط به بایت می توانند بر توانایی صحبت کردن و حتی خوردن مشکلاتی ایجاد کنند.

• تنگ شدن و کاهش پهنای سقف دهان و فک ها:

فک پایینی و سقف دهان با مکیدن طولانی مدت شروع به تغییر حالت میکنند. این روند میتواند باعث تنگ شدن سقف دهان و حتی کوچک شدن فک کند. به مرور زمان این تغییر حالت به وضوح روی شکل صورت کودک نیز تاثیر خواهد گذاشت.

کوچک شدن فک میتواند باعث بروز مشکل کراودینگ یا نامرتبی و شلوغی دندان ها شود زیرا فضای کافی برای در آمدن ندارند و هر طور که فرصت پیدا کنند رشد میکنند.